Ontmoet Misa uit Slowakije, een inspirerende vrouw die haar weg vond in Nederland. In dit interview deelt Misa haar reis van au pair tot succesvolle zakenvrouw met twee bedrijven. Ze vertelt hoe ze haar zoon hielp communiceren door babygebaren te gebruiken, wat leidde tot een betere taalontwikkeling. Bovendien richtte ze zich op vrouwencoaching om anderen te helpen hun zelfvertrouwen te vergroten en beter voor zichzelf te zorgen. Ontdek hoe Misa haar uitdagingen overwon en nu anderen inspireert hetzelfde te doen. Leer Nederlands en laat je inspireren door haar verhaal . Wil je het interview liever luisteren? Dat kan hier.
Mariska: All right, welkom. Hoi Misha, leuk dat je er bent.
Misa: Hoi.
Mariska: Welkom in mijn podcast. Ik heb je uitgenodigd omdat wij elkaar ontmoetten een tijdje geleden op een ondernemers event en daar hebben we elkaar gesproken over jouw onderneming over jouw business maar ook over jouw taal jouw taalontwikkeling want je bent niet Nederlandse van oorsprong toch?
Misa: Nee dat klopt. Als eerste bedankt dat je me hebt uitgenodigd en dat klopt ik ben oorspronkelijk niet-Nederlandse. Ik ben geboren in Slowakije en op mijn 23ste ben ik naar Nederland gekomen.
Mariska: Ja, en waarom kwam je naar Nederland?
Misa: Ik wou heel graag met kinderen werken en in mijn land was ik niet toegelaten voor die opleiding. Ik dacht, nou er zijn ook andere manieren hoe ik met kinderen kan werken. Dus ik ben als au pair naar Nederland gegaan.
Mariska: Ah, als au pair. Dus je hebt bij een gezin ingewoond?
Misa: Ja, klopt. Ik kwam voor een jaartje, dat was de bedoeling, bij een gezin met drie kinderen. En ja, ik bleef plakken en inmiddels woon ik hier al 26 jaar volgens mij.
Mariska: Ja dan ben je lang blijven plakken. En hoe lang heb je bij dat gezin gewerkt?
Misa: Volgens mij was dat iets van vijf maanden dus dat was niet zo lang niet zo lang omdat ik een nederlandse jongen heb ontmoet en nou ja wij werden verliefd en toen ben ik na een paar maanden gestopt en ben ik bij hem ingetrokken.
Mariska: Oh wauw, lekker snel voor de liefde, supermooi. Ja. Maar sprak je toen Nederlands toen je naar Nederland kwam?
Misa: Nee, ik zal nog wat vertellen. Ik wist niet eens waar Nederland lag toen ik naar Nederland ging. Ik kreeg van iemand
contact en die zei wil je in Nederland als au pair (werken)? En ik dacht, ja, geen idee waar het precies lag. Ongeveer wist ik wel. Ik wist ook niet eens wat voor talen ze hier spraken. Dus ik had zoiets van, nou ja, weet je, ik ga en ik zie het wel. Dus ik kon geen Nederlands toen ik hier kwam. En ik kon ook geen Engels en nog steeds kan ik geen Engels.
Misa: Dus voor mij was dat een enorme uitdaging maar ik had zoiets van: ja ik ga gewoon en ik zie wel ik leer dat en ik heb handen en voeten dus ik kan communiceren.
Mariska: Ja en dat is ook waarom ik zo was geïntrigeerd door jouw verhaal dat je hier kwam zonder Nederlands te spreken maar ook geen Engels kunnen, want dat is wat veel van mijn studenten ….die komen naar Nederlands maar die werken in het Engels dus Engels is de voertaal de taal waarin ze alles doen En voor die mensen is het juist moeilijk om dan die, om dan over te schakelen naar het Nederlands omdat ze de hele tijd Engels spreken. Maar voor jou was dat geen optie? Nee. Dus jouw enige optie was Nederlands, denk ik. Of sprak je nog een andere taal?
Misa: Ik kon een heel klein beetje Duits dat heb ik…. nou ja ik was voordat ik naar Nederland kwam was ik drie maanden in Oostenrijk als au pair maar dat was geen succes dus ik kon een beetje Duits maar gezien waar ik terecht kwam, die vrouw zei ik ga gewoon Nederlands tegen jou praten anders ga je nooit de taal leren dus ik had geen andere optie ik Ik moest leren en ik liep echt de hele dag door met een woordenboek in mijn zak. En ik had drie kinderen en eentje was ouder. Volgens mij was ze toen negen jaar, dacht ik. Dus met haar heb ik heel veel woordjes geleerd, alles gevraagd. Hoe heet dit? Wat is dat? En zo heb ik de hele dag door gelopen en steeds woorden opgezocht.
Misa: Ja, ik wist één zinnetje en dat was, hallo, ik ben Misha, ik kom uit Slovakije. Dat was het enige dat ik heb geleerd. Maar ja, als mensen merken dat je Nederlands kan, dan gaan ze Nederlands praten. En ik dacht, oh help, ik wist alleen dat zinnetje en verder niks. Dus dan was elke keer, ja, ja. Hoe voelde dat?
Mariska van der Meij: Hoe was dat voor je?
Misa: Nee in het begin was echt niet fijn. Ik merkte dat ik er niet bij hoorde. Ik voelde mij heel vaak alleen omdat, iedereen had gesprekken en vaak bij verjaardag bijvoorbeeld of als wij op bezoek gingen nou zat ik daar en iedereen was aan het kletsen en ik dacht: ja lekker ik zit hier maar wat en ik kon met niemand praten dus die eerste ja echt echt paar jaar waren echt echt pittig.
Mariska: Ja je bent wel lang gebleven dan zeg maar zonder zonder echt met mensen te kunnen communiceren. Ja. Heb je nooit gedacht ik ga hier weg ik wil terug naar Slowakije of naar een ander land?
Misa: Ja zeker ja ik heb wel ook momenten gehad ‘ik wil terug’ sowieso miste ik ook familie en vrienden Ik ben helemaal alleen gekomen naar Nederland. En ik ging wel één of twee keer per jaar terug. Maar in het begin dacht ik heel vaak, ja, ik weet niet of ik hier voor altijd zal blijven. Dus die gedachten waren zeker.
Mariska: Ja.
Misa: En ja, ook vrienden krijgen in het begin was echt een uitdaging, omdat als je geen taal spreekt, dan kan je ook niet zo makkelijk contact maken. Maar ik heb wel het geluk dat ik best makkelijk ben ook zonder taal dus ik ging gewoon gesprekjes met handen en voeten (voeren) en ik had zo ja ik probeerde hoe doe je dat dan sorry
Mariska van der Meij: Kan je daar een voorbeeld van geven?
Misa: Ja ik weet dat ik ging bijvoorbeeld naar werk bij mijn vriend en iedereen probeerde wat te praten met mij en ik had gewoon een woordenboek en nou ja met die woordenboek zocht ik woordjes. En dan ging ik zeggen. En op die manier ging ik wat… En dan handen en voeten erbij. En op die manier ging ik wat communiceren. Toen had ik nog niet… Ja, ik had wel een telefoon. Maar ik wist niet dat ik kon dingen vertalen via telefoon nu is dat heel makkelijk, heel veel kan je gewoon vertalen maar dat was toen niet zo dus ik liep echt hele dag met mijn woordenboek en ja dan hun vragen opzoeken en dan weer napraten maar in begin ging ik woorden ook verkeerd leren of heb ik verkeerd aangeleerd omdat ik heb dat zo geleerd zoals ik dat zag hoe je dat uitspreekt of hoe je dat echt letterlijk hoe je dat schrijft ja dus niet niet hoe je dat uitspreekt maar hoe dat zag dacht ik: nou zo zeg je dat ja in het begin ook heel veel verkeerde dingen geleerd.
Misa: Bepaalde klanken kon ik niet uitspreken, dus dat was ook heel vaak lachen, hoe ik dingen ging zeggen.
Mariska: Heb je daar een voorbeeld van? Weet je dat nog?
Misa: Ja, ik weet nog dat ik boodschappen ging halen met de moeder van mijn vriend en ik had een briefje en daar stonden allemaal dingen opgeschreven en zij ging dat lezen en zij zag een woordje en ze begon een beetje lachen. Zij zei, wat is dit? Vroeg ze mij en ik heel serieus nou dat zijn ‘geile doekjes’. Wat zijn dat? Geile doekjes. En dan bedoelde ‘gele’ doekjes voor het aanrecht die ik gebruik in de keuken maar ik heb ook in plaats van gele doekjes, geile doekjes dus dus een beetje zulke dingen en ja ik had bijvoorbeeld dat is nog steeds een uitdaging om uit te spreken. Maar ik moest betalen voor onze
Mariska van der Meij: huur
Misa: ja en ik zei onze ‘hoer’
Mariska van der Meij: De klassieker! De u en de oe en de huur is is de rent in het Engels en een hoer is een prostitué, een prostitute.
Misa: Je en ik moet nog steeds nadenken.
Mariska van der Meij: Dat is een heel belangrijk verschil voor alle luisteraars. Huuur is rent en hoer wil je niet over praten.
Misa: Nee, nee.
Mariska: In dit geval. Ja.
Misa: Nee, dus dat was soms echt… En nog steeds moet ik soms echt nadenken, oké, hoe zijn die klanken? Dat ik dat echt op juiste manier zeg maar ik maakte me nooit druk om weet je als als als ik bang om te praten dan had ik het nooit kunnen leren dus ik had niks uit ook als ik het verkeerd zeg dan zeggen ze dat op gaan ze lachen en dan leer ik het wel dus ja.
Mariska: Is dat wat je heeft geholpen denk je om zo goed Nederlands te spreken nu? Ja. Dat je dacht: het maakt me niet uit.
Misa: Ja dat heeft zeker geholpen omdat Ik zie dat ook bij andere mensen. Ik ken ook mensen die hier ook 30 jaar of langer wonen. En thuis praten ze gewoon eigen taal of durven ze niet te praten. En dan merk ik dat, bijvoorbeeld onze buren, die komen ook uit het buitenland. En doordat ze niet zo veel Nederlands praten dan is hun taal ook minder ontwikkeld en omdat ik had nooit angst om uitgelachen te worden ging ik gewoon praten maakte mij niks uit ja
Mariska: ja dat helpt natuurlijk enorm is het iets wat in jou in jouw persoonlijkheid zit in alles of was het specifiek dit voor de taal.
Misa: Nou toen ik naar Nederland kwam was dat echt heel veel… Ik ging ook hier naar Nederland en ik was ook niet bang. Ik had zoiets van, boeien, ik ga gewoon. Ik wil met kinderen werken. En als dat niet lukt, kan ik altijd terugkomen. Dus In heel veel dingen is dat zo. Ik moet zeggen dat de laatste tijd, hoe ouder ik word, dat een beetje verandert. Ja, dat merk ik wel, dat ik wat voorzichtiger ben met bepaalde dingen.
Misa: Maar nog steeds heb ik zoiets ja ik ga ik ga dat gewoon doen en ik zie wel. Ja wil je iets bereiken dan moet je in actie komen anders gaat er niks gebeuren dus ja
Mariska: Super mooi ja wil je iets bereiken dan moet je in actie komen ja. Hey is er een is er een specifiek moment geweest waarin het echt veranderde voor jou dat je je beter kon uiten in het Nederlands? Of is dat iets wat een soort van, ja, stap voor stap zich heeft ontwikkeld. Of was er een moment dat je dacht, ah, nu klikt het, of nu begrijp ik het.
Misa: Ik denk dat het bij mij gewoon rustig is gegaan, echt. Ik was heel veel aan het thuis leren met die woordenboek. Op bepaald moment ben ik ook naar school gegaan. Omdat ik heel graag grammaticaal goed wilde spreken. Dus ben ik naar school geweest. Volgens mij was dat een jaartje ofzo. Dat weet ik niet eens zo precies. Echt Nederlandse? Ja, echt Nederlandse.
Misa: Ik heb ook een staatsexamen gedaan. Dus die heb ik ook gehaald. Maar nog steeds had ik het gevoel dat dat nog niet heel goed is. Dus ja, door mijn werk, ik ben gaan werken. Best snel heb ik werk gevonden, maar ik zei ik ga niet thuis zitten. Ik wil graag werken. Dus Ik ben toen ik was gestopt als au pair ben ik als oppas gaan werken. Eerst twee dagen als oppas, daarna ben ik gaan bij McDonalds gaan werken. Dus ik had volle week. Dus ik kon overal Nederlands praten. Zo is dat gaan groeien. En ik merk dat eigenlijk van de laatste jaren dat er ook verandering in kwam omdat mijn vriend die ik nu heb, die ging mij steeds verbeteren. En in mijn vorige relatie was dat niet zo. Mijn partner vond dat toen grappig hoe ik ging praten. Dus ja, hij ging mij nooit verbeteren. Maar mijn vriend die ik nu heb, toen wij bij elkaar kwamen, die ging steeds zeggen oh, je moet dat zo zeggen.
Of als ik ging teksten schrijven, dan liet ik hem nalezen en hij ging dat verbeteren. Dus dat vond ik heel prettig. En had ik het in het begin, dan was dat misschien ook sneller gegaan en ik weet dat ik nog steeds om zonder liedwoorden praat omdat in slowaaks heb je geen ‘het en de en er en een’ dus ik laat het heel vaak ook weg maar hij zegt zelf ook dat dat laatste jaren is dat steeds beter geworden
Mariska: wat bijzonder ja veel van mijn Veel van mijn studenten hebben ook een Nederlandse partner. En daar hoor ik toch vaak dat er een beetje frictie is, een beetje irritatie is, omdat de Nederlandse partner vaak niet kan uitleggen waarom dingen zijn zoals ze zijn in het Nederlands. Heb jij dat ook gehad?
Misa: Ja, maar toen zei hij heel vaak, doordat ik naar dingen vraag, dan zegt hij, jij brengt me echt aan het denken hoe de Nederlandse taal is opgebouwd en hoe is dat grammaticaal of nou ja ik wij hadden laatste keer ook gesprek over boot ik zeg altijd ‘de boot staat’ maar deboot staat niet. Boot ligt in het water.
Mariska: Ja, een boot ligt in het water.
Misa: En in mijn taal: de boot staat. Dus dat is voor mij, weet je, ik zeg ja maar auto staat toch ook? Ja, maar dat is verschillend. Dus dan hebben we hele gesprekken daarover. Dus dat vind ik wel grappig. En dan is hij ook bezig met taal.
Mariska: Ja. Leert hij ook Slovaaks?
Misa: Nee. Nee, hij hoeft dat niet. Hij redt zich wel met Engels in Slovakije als we daar zijn. Natuurlijk een paar woordjes weet hij inmiddels. Maar van hem hoeft dat niet. Nee.
Mariska: Leuk, leuk. Je hebt ook kinderen gekregen he?
Misa: ja ik heb een zoon
Mariska: ja en hij spreekt nederlands?
Misa: dat klopt.
Mariska: ja Hoe is dat om een zoon te hebben die dan zo snel waarschijnlijk Nederlands leert? Hoe vond je dat?
Misa: In het begin toen hij was geboren ging ik best veel Nederlands met hem praten en dat was wel bijzonder, omdat ik was hier al een aantal jaren en voor mij was het makkelijker om met hem Nederlands te praten dan in Slowaaks omdat bepaalde woorden, nou ja, die gebruikten niet eens in het Slowaaks… Kijk, ik ben op mijn 23ste uit Slovakije gegaan, dus die woordenschat, nou ja, dat als kinderen en zo, ja, dat had ik niet zo goed in mijn systeem. Dus voor mij was het makkelijker in het begin met hem Nederlands praten. Maar mijn moeder was bij ons regelmatig toen mijn zoon was geboren. En daardoor ging ik steeds meer Slovaaks met hem praten. Dus hij is tweetalig opgevoed. En op een bepaald moment toen hij naar school ging, merk ik dat hij toch wel problemen had met Nederlands. Oh ja? Want hij haalde twee talen door elkaar.
Ik was niet consequent, helaas, niet consequent met Slovaaks. Ik haalde alles door elkaar. En op school hebben ze gezegd dat ik Nederlands met hem moest praten, omdat zijn Nederlands niet heel goed was. Nou ja, nu achteraf had ik het anders kunnen doen maar in die tijd wist ik het niet ik had gewoon Slowaaks moeten met hem praten en zijn vader Nederlands dan kunnen kinderen kunnen heel makkelijk switchen. En nou ja omdat ik dat niet wist deed ik alles door elkaar en ik dacht ja wij wonen in Nederland dus hij moet goed nederlands praten hij kan nu Slovaaks bijna alles verstaan dus hij als als wij daar zijn dan kan hij zich redden hij kan ook met mijn moeder praten. Maar hij praat niet vloeiend Slovaaks. Grammaticaal praat hij ook niet goed slovaaks dus ja Als ik dat opnieuw had kunnen doen, dan had ik het echt anders gedaan.
Mariska: Ja, dus dan had je echt alleen Slovaaks met hem gesproken?
Misa: Ja. En hij praat wel beter Nederlands dan ik natuurlijk inmiddels. Hij is 17 en hij kan ook Engels dus dat is wel goed. Ik zei, leer alsjeblieft zoveel mogelijk talen, want dat is belangrijk. Ik praat soms nog Slowaaks thuis, maar ook niet consequent ik doe ook alles door elkaar dus dat is erin gebleven en als wij in slowakije zijn dan praat ik wel ja zoveel mogelijk slovaaks met hem.
Mariska: Ja precies en dan kan hij zich dus ook redden daar zoals je zei.
Misa: Ja ik weet zeker als hij daar een paar weken alleen zou zijn dan praat hij echt goed Slowaaks.
Mariska: Ja wat bijzonder. Super mooi. Hé En inmiddels ben je dus van au pair naar oppas naar McDonald’s naar businessvrouw, zakenvrouw gegaan. Je hebt nu twee eigen bedrijven.
Misa: Dat klopt.
Mariska: Wil je daar iets over vertellen hoe die zijn ontstaan?
Misa: Ja, nou toen mijn zoon klein was, ongeveer anderhalf jaar, hij was niet zo’n snelle prater en hij was vaak boos en gefrustreerd en ik dacht, oh help, hoe kan ik met hem communiceren voordat hij komt praten en ik ben iemand die zoekt naar mogelijkheden, dus ik heb gegoogled en ik heb baby gebaren ontdekt. En daar stond geschreven dat je met baby’s vanaf zes maanden kan communiceren door gebruik van handen en ik dacht…
Mariska: dus even voor de mensen die luisteren is wat je kan doen met je handen dus ‘gestures’ ja.
Misa: ja gebaren dus ik dacht oké even kijken wat dat is ik heb een cursus gevolg voor ouders en ik was gelijk verkocht. Ik zag daar baby’s vanaf zes maanden, acht maanden die echt met woorden nog niks konden zeggen maar met hun handjes met gebaren konden ze wel uiten hoe ze zich voelen, wat ze denken, wat ze willen en ik dacht al dit is fantastisch!
Ik was in het begin beetje bang dat als ik ga met hem gebaren dan gaat hij niet praten, en ik wou juist dat hij ging praten. Maar het tegenovergestelde is waar. Dankzij gebaren gaan kinderen veel sneller praten en babygebaren is ook heel goed bij meertalige opvoeding. Omdat dan gebruik je twee verschillende woorden, maar één gebaar. Dus maak je koppelingen tussen twee talen.
Mariska: Ah, dus je maakt een connectie tussen twee talen door die gebaren.
Misa: Ja, dus Dat was voor mij interessant en ik dacht, nou ja, goed, dan gaan wij gebaren gebruiken. Dan kan ik Slowaakse woorden zeggen, ook Nederlandse. En doordat ik één gebaar gebruik, weet hij ook: in het Nederlands is dat zo en in Slowaaks is dat zo. Dus zo zijn wij begonnen met babygebaren. Hij is daardoor ook veel sneller gaan praten. Dus dat was echt super mooi. Hij had minder frustraties en boosheid.
En toen dacht ik, ja, wat ik met hem kan, dat kunnen misschien ook andere kinderen. Dus ik ben gaan testen bij mij op werk. Ik werkte toen in die tijd bij een kinderdagverblijf met kinderen van 0 tot 4 jaar. En daar heb ik het 13 jaar lang kunnen testen. Echt bij alle baby’s van 0 tot 4 jaar en alle kinderen gingen gebaren. En daardoor kwam die taalontwikkeling op gang wat ik heel belangrijk vond omdat deze methode is echt gericht op taalontwikkeling. En dat was gewoon heel erg mooi zien en inmiddels ben ik meer dan even kijken af van 2010 ben ik gestart dus bijna 15 jaar ben ik bezig met mijn bedrijf ‘zeg het met je handjes’ omdat ik heel vaak zeg tegen kinderen als ze niet kunnen praten zeg het met je handjes en dan gaan ze met hun handen communiceren.
Mariska van der Meij: Ja, super mooi.
Misa: Wat grappig was, toen ik was gestart met babygebaren had ik niet zo door waarom ik dat doe. Ja, ik dacht voor mijn zoon dat die zich kan uiten maar later na een paar jaar zei mijn coach tegen mij: weet je waarom je doet wat je doet? En ik zei ja om ja zodat kinderen kunnen zich uiten. Ze zei: nou jij kan je heel makkelijk verplaatsen in die kleintjes, omdat jij weet precies hoe ze zich voelen als ze niet kunnen praten. Want toen ik naar Nederland kwam, voelde ik mij ook niet gezien, niet gehoord, niet begrepen, er niet bij horen.
Dus al die dingen hebben kinderen ook als ze zich niet kunnen uiten. En toen dacht ik, oh wow wat bijzonder dat babygebaar doe ik eigenlijk met bepaalde reden. En ik kan mij heel makkelijk in hen verplaatsen.
Mariska: Ja, super mooi inderdaad de frustratie, je herkent de frustratie en de irritatie als mensen, als je niet kan zeggen wat je wil zeggen.
Misa: Klopt, klopt. Ja,
Mariska: dat is bedrijf 1.
Misa: Ja, dat klopt.
Mariska: Dan ben je gewoon nog een bedrijf gestart
Misa: ja ik heb ook nog een ander bedrijf ernaast dat is coaching. Ik heb gemerkt dat heel veel vrouwen struggelen met bepaalde dingen. Dat kwam doordat ik ging die vrouwen leren communiceren met hun kinderen, dankzij baby- en kindergebaren. Maar je kan wel gaan communiceren met je kleintjes, maar als je zelf niet goed in je vel zit en heb je twijfels over jezelf of durf je niet jezelf op nummer 1 zetten, ja dan kan je wel doen wat je wil voor je kind, maar alles begint bij jezelf. Dus ik ben begonnen met vrouwen coachen. Ik heb dat zelf ook heel lang gehad dat ik mijzelf niet mooi vond, dat ik onzeker was, dat ik niet eens in de spiegel durfde kijken, omdat ik dacht dat ik lelijk en dom en weet ik wat allemaal, allemaal rare gedachten had ik al voor mijzelf. En dat heb ik best lang gehad. En toen ik naar Nederland kwam, werd dat eigenlijk een tijdje erger, want dan hoor je ook nergens bij. Dan heb je…
Mariska van der Meij: Ja, natuurlijk.
Misa: …Connecties met anderen, je kan niet taal spreken, dus je krijgt niet zo makkelijk verbinding. Dus ik heb een tijdje echt, nou was ik depressief, leed ik aan depressie. En toen dacht ik oké, dit kan ook anders. Dus ben ik aan mezelf gaan werken, heb ik opleidingen gedaan. En nou ja, ik ben van mijzelf gaan leren houden en met zelfliefde heel veel bezig geweest en dat doe ik nu ook voor andere vrouwen en dan merk ik.
Als die vrouwen voor zichzelf goed zorgen, durven nee te zeggen, durven zichzelf op nummer 1 te zetten, dan kunnen ze dat ook bij hun kinderen. Want dat is hetzelfde als je in het vliegtuig zit, en dan komen die kapjes naar beneden als er gevaar is, en dan moet je zuurstof hebben. Ja, wie moet het kapje als eerste krijgen? Eerst moeder en dan pas het kind. Dus je moet eerst heel goed voor jezelf zorgen wil je voor anderen zijn en dat is heel vaak andersom. Ik heb het ook altijd zo gedaan, mijn zoon op nummer 1.
Misa: Maar ja, door die jaren heb ik geleerd, je moet voor jezelf eerst goed zorgen, wil je er voor anderen kunnen zijn. En daar geef ik ook trainingen, een-op-een coaching, groepstrainingen en dat is gewoon heel erg leuk om te zien hoe vrouwen daar veranderen en daardoor zijn ze heel anders in verbinding met hun kinderen.
Mariska: Ja super mooi super belangrijk werk ook denk ik.
Misa: Ja.
Mariska: En dat doe je allemaal in het nederlands dus
Misa: ja zeker in het nederlands
Mariska: ja ja dus dus als er vrouwen luisteren die dat ook willen en ze kunnen jou begrijpen nu in deze podcast kunnen ze gewoon lekker meedoen
Misa: ja zeker en dat is ook mooi omdat ik snap ook die vrouwen die uit het buitenland komen en zich niet zo goed kunnen uiten ik heb ook twee drie weken geleden ook iemand ontmoet en die woont hier ook al een tijdje en zij zei tegen mij, ja ik durf niet eens te praten want mensen me begrijpen niet. En dan weet ik precies hoe dat is voor die vrouwen, ja die zich niet kunnen uiten en dan voel je je echt alleen en eenzaam. En ik zei tegen haar blijf gewoon oefenen, blijf praten en dan gaat dat wel gebeuren. Maar als je niet durft praten, ja dan ga je ook geen taal leren.
Mariska: Mooi, Wat zou je grootste tip zijn, ja dit was het misschien al, maar je grootste tip voor mensen die bang zijn om te spreken, Dus die zich zo angstig voelen om fouten te maken, dat ze in het Engels blijven spreken of zich niet uiten. Wat zou je die mensen kunnen meegeven als advies?
Misa: Ja, als je zo’n grote angst hebt, dan is dat echt een uitdaging, want ik herken dat van mijn moeder. Ik heb geprobeerd haar Nederlands te leren, maar dat kreeg ik niet voor elkaar. Omdat zij durft niet praten. Zij is echt bang om woorden verkeerd te zeggen. Dan zou ik zeggen als je niet buiten durft te praten omdat dat het nog best spannend is en veel angst is begin gewoon thuis of of ga met iemand een op een. Ik weet dat jij ook die trainingen hebt dus dat is gewoon fantastisch, dat je iemand hebt met wie je kan sparren met wie je kan oefenen of als je Nederlandse partner hebt mij heeft enorm enorm gehopen dat hij ging mij verbeteren sommige mensen vinden dat niet prettig of dan zien ze dat als, nou ja weet ik veel ‘afkraken’ ofzo. Kritiek, ja ik heb het altijd gezien als toegevoegde waarde voor mij. Ik was altijd blij dat die maar mij ging verbeteren dus ziet dat echt niet als kritiek maar als hulp. En vraag mensen om je te verbeteren als je iets verkeerd zegt dus. En DOEN ondanks dat die angst er is: gewoon doen er kan niks gebeuren je gaat niet dood! nou ja het kan zijn dat mensen je gaan uitlachen ja dat denk ik weet je is dat heel erg? nou dan lachen we toch samen en dan ga ik opnieuw weer dat woordje zeggen.
Mariska: ja super mooi. Doen doen doen.
Mariska: Wat zei je? Misschien ook een beetje om jezelf lachen als je een foutje maakt. Dat is een beetje de vibe die ik bij jou voel van ah nou ik maakte een foutje.
Mariska: Laten we het nog een keer proberen.
Misa: Ja en ik probeer het nu ook met Engels omdat ik wil heel graag Engels leren. En soms denk ik jeetje ik kan het niet uit spreken. En toch ga ik proberen zoals jij dingen deelt Nederlands en Engels dan ga ik dat soms nog een keer luisteren ga ik dat uitspreken ja doen doen doen dat is enige optie
Mariska: ja ja super mooi dank je wel en als er een Engels docente luistert dan moet ze misschien even een berichtje sturen naar je.
Misa: Ja, dat zou fijn zijn.
Mariska: En Misa, waar kunnen we jou vinden? Als mensen interesse hebben in jouw cursussen, waar kunnen ze jou vinden?
Misa: Sowieso ben ik heel zichtbaar op Instagram onder zeg het met je handjes en mijn website is ook zeg het met je handjes daar deel ik heel veel. En ik heb nog niet zo lang geleden een nieuwe account gestart voor die vrouwencoaching. En die is onder naam Misa Martina.
Mariska: Allright, super mooi. Ik zal de links ook nog even in de show notes zetten. Dankjewel Misha voor je tijd en dat je hier was om je verhaal te delen. Ik denk dat het super waardevol is voor mijn luisteraars om ook zo’n verhaal te horen, om er gewoon voor te gaan, om foutjes te maken en een beetje te lachen om je foutjes maar ook dat het gewoon een ja moeilijk, of een uitdagend moeilijk proces kan zijn om om Nederlands te leren en dat je niet de enige bent die het moeilijk vindt
Misa: dat klopt dank je wel ja ik ben super blij dat je mij hebt uitgenodigd. Mijn motto is altijd: als ik een persoon kan inspireren dan ben ik super blij dus ik hoop dat door mijn verhaal worden andere mensen geïnspireerd en dat ze durven te praten!
Mariska: ja super mooi ja
Mariska: Dank je wel! Doei.
Sta je al op mijn nieuwsbrieflijst? Nee? Meld je dan nu aan, dan heb je mij één keer per week in je inbox met tips, tricks en dus aankondigingen van bijvoorbeeld een nieuwe podcast.
Links:
Instagram Zeg het met je handjes
